Wedstrijdverslag BV 2 Brothers 6 – B ’67 7 (14-04-2022)
Als teamleider heb je veel verantwoordelijkheden. Zo is het niet alleen een kwestie van je teamleden goed aansturen, je moet ook voor elke tegenstander de juiste tactiek hanteren. Iedereen kent nu wel onze veel geprezen tactiek ‘HDKUDW”. Die heeft team6 al heel wat successen gebracht en dat leek mij ook nu weer de juiste tactiek voor onze tegenstander van deze avond B’67 7. Dit familieteam stond vlak achter ons op de 3e plek en het was dus zaak om die mannen even te tonen dat wij toch echt een maatje te groot voor hen waren. Wij hadden echter geen rekening gehouden met de tactische vaardigheden van onze tegenstander.
B’67 had als eerste man Teus naar voren geschoven. Kees trad zelfverzekerd aan en stond na 4 beurten al op een keurige 8-0 voorsprong. “Never change a winning team”, fluisterde ik lachend naar Aart, die 3 stoelen breed onderuit gezakt de verrichtingen van Dries op tafel 1 volgde. Teus was echter kort geleden voorzien van een pacemaker en rikketikte de ballen ineens vrolijk over het biljart. Hij moest even op gang komen maar na 7 beurten was de stand met 8-8 weer in evenwicht. En Teus ging in het vervolg door met scoren. Kees werd op een fikse achterstand gezet en kwam die klap niet meer te boven. Na 31 beurten was het pleit beslecht en resteerden er voor Kees en team6 8 punten.
Ik mocht spelen tegen Willem, de schoonzoon van Teus. We hadden er net 3 beurten opzitten toen er paniek uitbrak op de tribune. Teus, die nog zat bij te komen van zijn overwinning zakte ineens weg op het tafeltje waar hij achter zat. Gelukkig hadden wij dokter Kees in huis. Door zijn kordate optreden samen met de aanwezige familie van Teus werd hij op de grond gelegd en belde Geert ondertussen 112. Het duurde 15 minuten voordat de ambulance arriveerde, maar al die tijd was Teus bij kennis en kon even later met een brancard worden afgevoerd naar het ziekenhuis.
Mijn partij had bijna 40 minuten stil gelegen en na de onderbreking pakte ik het ritme al snel weer op. Toen ik na 12 beurten met 24-12 voor stond twijfelde niemand aan een goede afloop, maar ik had buiten de waard gerekend. Een korte bespreking bij de tegenpartij zorgde voor een verandering van tactiek, waarbij de ballen zo breed mogelijk over de tafel werden verspreid. Blijkbaar was bekend dat ik altijd vreselijk veel moeite had met dat brede spel. Ik raakte vanaf dat moment echt geen pepernoot meer en zag Willem na 41 (!) beurten de overwinning naar zich toetrekken. Voor ondergetekende resteerden slechts 8 punten en een moyenne om van te janken.
Tijdens het inspelen van Ruud informeerde ik toch even naar de tactiek van Willem. “Ja, eh dat is de TVDVL tactiek”, zei hij zachtjes. Die kende ik nog niet en vroeg: “Leg eens uit”. Hij antwoordde: “Dat staat voor de Tactiek Van De Verschroeide Lakens, kortom: Zo hard mogelijk spelen zodat de ballen lekker ver uit elkaar komen te liggen”.
Ruud kreeg Mike als tegenstander en die wist ook feilloos deze tactiek te hanteren. Ruud moest vechten voor iedere bal en kwam eveneens totaal niet in zijn spel. Mike had 28 beurten nodig om de overwinning naar zich toe te trekken en Ruud bleef achter met slechts 6 punten en ook een moyenne ver beneden zijn stand. Zo staat team6 na 5 opeenvolgende overwinningen weer met beide benen op de grond. Een schrale troost was dat ook de 3-banders op de tafel naast ons flink billenkoek hadden gekregen. Gelukkig was alles met Teus goed afgelopen en had ik tactisch weer veel bijgeleerd van onze tegenstander.
Aldus Wytze Boonstra