BV 2 Brothers 1 – BV DOS 5 23 – 36
Omdat het driebandenteam vorige week tegen De Jol een wanprestatie leverde werden gisteravond vóór de wedstrijd tegen DOS de koppen bij elkaar gestoken. Afgesproken werd dat het beter moest en ook beter kan. Maar ondanks alle goeie voornemens werd het opnieuw een sof. Weliswaar waren de moyennes nu hoger dan een week eerder, maar dat voorkwam niet dat opnieuw alle drie de spelers een nederlaag moesten incasseren. Als verzachtende omstandigheid kan worden aangedragen dat de tegenstanders zonder uitzondering in een blakende vorm verkeerden, maar dat maakte de teleurstelling er niet minder door.
Voordat Dries begon kondigde hij aan dat hij ’s middags tijdens de training nog een serie van 9 had gemaakt. Vandaar dat hij vol vertrouwen aan de partij begon. Helaas bleef het nu bij “series” van 1, afgewisseld met een enkele 2, totdat hij in de één na laatste beurt plotseling een serie van 4 uit de hoge hoed toverde. Maar helaas was het leed toen al geschied, want Harm maakte direct daarna een einde aan de partij.
De partij tussen Evert en Aart was van een redelijk niveau. Vooral Evert had er zin in en wel zodanig dat hij Aart toch nog kansloos achterliet. Evert eindigde de partij met een prachtig moyenne van 0,645. Voor Aart waren de druiven extra zuur omdat hij slechts 6 wedstrijdpunten behaalde terwijl hij toch boven zijn moyenne had gespeeld.
De partij tussen Willem en Rob beloofde een clash der giganten te worden, want Rob moest 29 caramboles maken en Willem maar liefst 35. Bovendien stond Rob op scherp, want hij wilde per se bewijzen dat zijn verhoging naar 29 terecht was. Hij begon echter niet goed, waardoor Willem al snel een grote voorsprong nam. Toen Rob halverwege de partij in zijn ritme kwam was Willem al uit het zicht verdwenen. Toch kwam Rob nog langszij, maar door een eindsprintje van Willem bleef Rob toch nog met lege handen achter.
Aldus Aart van Dronkelaar