Verslag Bv D.O.S. 14 – Bv 2Brothers 7 (19-02-2025)
Jaja, het was weer zover; we mochten als team7 weer eens afreizen naar de bunker in Harderwijk. Op zich altijd een belevenis met het weerzien van een aantal oude biljartmaten. Dit keer kostte het echter de nodige problemen om met het volledige team aan te treden. De auto van Marcel kon nog altijd niet de weg op en Joop had zich vorige week ziekgemeld. Vorige week vrijdag had ik dus onze wedstrijd in Lelystad moeten verzetten omdat ook de op papier aanwezige reserves met problemen kampten. Maar voor vanavond leek alles net op tijd in orde. De ochtend had ik samen met Joop nog een laatste training afgewerkt in onze imposante Brother-arena en dat verliep naar tevredenheid. Verder hadden Joop en ik speciaal voor Marcel een bus geregeld die hem van Almere naar Harderwijk zou vervoeren. Joop kon Marcel dan oppikken vanaf station Harderwijk en dus troffen we elkaar even na 7 uur in de bunker.
De ontvangst was, zoals we gewend zijn allervriendelijkst. Teamleider Harry Nienhaus van D.O.S. had tafel 3 voor ons gereserveerd en dus stond niets een succesvolle avond meer in de weg. Nu moeten jullie weten dat team7 sinds kort weer de koppositie in handen heeft en dus was ons er alles aan gelegen om hier goed te presteren. Maar teamleider Harry zette op het laatste moment nog een joker in in de persoon van Carolinus (zal waarschijnlijk van katholieke afkomst zijn). Hij zal gedacht hebben: ‘Met de paus als extra steuntje in de rug moeten we die Brothers wel kunnen hebben’.
Voor mij persoonlijk was deze Carolinus (tmc 35) een volkomen onbekende en dus was het afwachten wat deze man zou gaan presteren. Onder luid lawaai uit de bovenliggende gymnastiekzaal konden we van start. Ik schatte zo in dat hij de afstoot niet kon maken en dus gaf ik hem het voordeel van de eerste stoot. Maar ik had het mis; hij maakte een keurige eerste carambole gevolgd door nog 2. Dat was een tegenvaller maar ik had aan mijn zelfvertrouwen gewerkt en maakte al gauw gelijk. Zo gingen we tot aan de 7e beurt redelijk gelijk op. Ik nam wel steeds een kleine voorsprong maar zag Carolinus steeds succesvol counteren. Als je dan 10 caramboles meer moet maken dan zul je toch ergens een serie moeten produceren. Dat gebeurde zo rond de 18e beurt en ineens had ik een gat geslagen. Carolinus kon het niet meer bijbenen en moest na 24 beurten de winst aan ondergetekende laten. De eerste 12 wedstrijdpunten waren binnen.
Marcel had gelukkig behalve zijn auto ook zijn mopperarsenaal thuisgelaten. De busreis had hem in de gelegenheid gesteld om uiterst geconcentreerd aan de partij te beginnen. Tegen hardhitter Wim (tmc 43) nam hij stoïcijns stotend al gauw afstand en zag dat Wim helemaal gefrustreerd raakte omdat hij Marcel niet kon volgen. Marcel reeg de ene serie na de andere aaneen en het was dan ook geen wonder dat Marcel na 19 beurten zijn 51e en laatste carambole maakte. Dit leverde hem met 2,684 zijn hoogste moyenne op van dit seizoen. Voor Wim resteerden slechts 4 wedstrijdpunten en met een tussenstand van 12-24 was theoretisch de winst al zeker gesteld.
Maar we wilden meer, de volle mep lonkte voor team7. Joop mocht als laatste aantreden tegen Harry (tmc 43) en met die man weet je het nooit. Hij kan als een dolle staan te spelen of het is niks. Nu hoef ik nooit bang te zijn dat Joop tijdens het spelen zijn concentratie verliest en ook deze avond was het weer smullen. Joop trok zich weinig aan van het onvoorspelbare spel van Harry, ook niet toen Harry uit het niets een serie van 10 maakte. Joop counterde net zo gemakkelijk met 10 en na nog eens 10 en daarna 12 zagen we Harry de moed opgeven. Joop kon in beurt 18 zijn laatste carambole bijschrijven en zag Harry in de nabeurt de acquit missen. Met een prachtig moyenne van 3,888 had Joop weer eens zijn kwaliteiten getoond.
De eindstand kwam zo uit op 17-36 en daar hadden we vooraf voor getekend. We blijven dus aan kop en hopen onze vorm vrijdag tijdens de inhaalwedstrijd tegen L.B.V. ‘23 mee naar Lelystad te nemen.
Wytze Boonstra