“Naar de metro in Harderwijk (part 2)”

Geplaatst op 12 mei 2022

Wedstrijdverslag Bv DOS 10/13 – Bv 2Brothers 4/6 (11-05-2022)

Wellicht is de bovenste regel voor de lezer wat onduidelijk en ik ga het ook allemaal niet uitleggen, maar feit was dat zowel team4 als team6 deze avond moesten opdraven in de bunker van DOS. Voor mijn eigen team betrof het een inhaalduel tussen de nummers 1 en 2 van de ranglijst. Verder had coach Bart van team4 gevraagd of ik misschien ook bij hen een partijtje kon spelen. Teamlid Harm had net een hoogtestage achter de rug en was daarvan nog aan het bijkomen. Spelen was dus geen optie voor hem. Ook Kees schitterde weer door afwezigheid en ik had daarom voor mijn team opnieuw een beroep gedaan op supersub Martien.
“Heb je je OV jaarkaart bij je”, vroeg ik Martien nadat ik hem bij zijn huis had opgepikt. Bij metrostation Harderwijk was weliswaar niet altijd controle, maar je weet het nooit. Ik kon als coach niets aan het toeval overlaten. Martien liet me trots zijn jaarkaart zien en ik zag een schittering in zijn ogen. Hij zei verder niets maar ik zag dat hij weer grootse plannen had. “Jij mag vanavond tegen Willem de Hengelaar spelen”, zei ik halverwege Putten en Harderwijk. “Wordt lastig”, vervolgde ik. Martien was niet onder de indruk en fluisterde: “Inpakken en wegwezen”. Ik wist genoeg….

Nadat ik de auto had geparkeerd bij de P&R konden we zonder vertoon van de jaarkaart naar binnen glippen. Zo, die konden we alvast in onze zak steken. “We zijn wel weer een stelletje zwartrijders hè”, zei Martien lachend. Ik knikte en nadat we onze jassen hadden opgehangen was het even puzzelen op welke tafels wij onze kunsten moesten vertonen. Ik moest eerst acte-de-presence geven bij team4, terwijl Martien gelijk aan de bak kon tegen Willem. Hij moest het dus helemaal zonder coaching doen. Ik mocht voor team4 aan de bak tegen Johan de notaris. Daar had ik tijdens de pk’s ooit van gewonnen en hij zinde op wraak. “Ik wil revanche”, siste hij en hij leek al gauw de daad bij het woord te voegen. Na 4 beurten keek ik tegen een achterstand van 9-4 aan. Coach Bart zag het vanaf de kant gelaten aan en dus moest ik het helemaal zelf doen. Ineens begon het bij mij te draaien en werd ik heel trefzeker. Notaris Johan kreeg de ene na de ander serie om de oren en in beurt 16 had ik mijn carambooltjes al bij elkaar gespeeld. Coach Bart keek me zeer tevreden aan en zei: “Jij mag nog een keer bij ons invallen”. Tijd om het wel en wee van team4 verder te volgen had ik niet, want ik wilde weten hoe supersub Martien het er vanaf bracht tegen Willem. Ze hielden elkaar aardig in evenwicht en bij een tussenstand van 36-36 besloot ik een time-out aan te vragen. “Martien, als jij nou zus-en-zo en blablabla….”, en die aanwijzing nam hij zich ter harte. Hij maakte zijn laatste 3 caramboles en kon 12 punten voor team6 bijschrijven.

Het was wel schakelen, want terwijl Ruud aan het inspelen was voor zijn partij tegen Gerard kon ik snel even naar Marcel van team4 gaan kijken. Iedereen bij Bv 2Brothers weet inmiddels dat Marcel een vreselijk goeie trekeend is. Hij trekt de ballen over de hele tafel heen, maar tegen Cleem kwam daar weinig van terecht. Was het de lonkende hoogtestage voor Marcel waardoor hij er niet helemaal bij was met zijn gedachten? Ik fluisterde coach Bart in: “Je moet ingrijpen, want dit komt niet goed zo”. Bart zag het echter gelaten aan en mompelde iets van: “Ongeleid projectiel” of zo. En dus liep ik terug naar de tafel waar Ruud voor team6 bezig was. Hij had reeds een lichte voorsprong genomen en zonder al teveel moeite bracht hij die voorsprong ook over de streep. Ingrijpen van mijn kant was dus in dit geval niet nodig. Ik kon wederom trots zijn op de verrichtingen van mijn team. Marcel had ondertussen voor team4 met 8 punten genoegen moeten nemen.

In het kader van de tactiek HDKUDW mocht ik het in een ontspannen sfeer gaan afmaken en wie was mijn tegenstander? Juist, Johan de notaris! Het angstzweet brak hem uit toen hij zag wie zijn tegenstander was en al gauw koerste ik af op opnieuw een ruime overwinning. Echter, de 2 biertjes die ik in de tussentijd had genuttigd begonnen mij op te breken. Mijn spel werd slordiger en Johan kon voorzichtig aanhaken. Ik bouwde echter mijn voorsprong via enkele kleine series weer uit en maakte in beurt 29 mijn laatste carambole. Voor notaris Johan resteerde opnieuw een nederlaag. “Bedankt voor de les”, fluisterde hij nederig. En zo trakteerden we de trotse koploper DOS 13 op een fikse afstraffing.

Op de andere tafel wist coach Bart zijn partij tegen Wim tot een goed einde te brengen en kon ook team4 met winst uit de duistere krochten van DOS vertrekken. Al met al dus goede resultaten voor de BV2B-teams en dat in het hol van de leeuw. Vlak voordat Martien en ik het pand wilden verlaten vroeg iemand nog naar onze kaartjes. “Niet reageren, gewoon doorlopen”, fluisterde ik naar Martien. Ja, coaching van een team is breder als alleen maar biljarten. ’t Is maar dat jullie het weten.

Aldus Wytze Boonstra


Aart van Dronkelaar“Naar de metro in Harderwijk (part 2)”